 |
| Alfred Stieglitz, “Old and New New York”, 1925 |
Overal langs de relingen waren gezichten; in de patrijspoorten waren gezichten. Van lijwaarts kwam een verschaalde lucht van de buikige stomer die licht slagzij makend voor anker lag met de gele quarantainevlag slapjes aan de voormast.
- ‘Ik heb er een miljoen voor over’, zei de oude man even op zijn riemen steunend, ‘om te weten waarvoor ze hier komen’.
- ‘Nou gewoon pa’, zei de jongeman die op de achterplecht zat, ‘Dit is toch het land met toekomst?’
- ‘Toen ik jong was waren het de Ierse wilden die in het voorjaar met de eerste scholen elft kwamen… Nou is er geen elft meer, en die lui, God mag weten waar die vandaan komen.’
- ‘Dit is het land van de toekomst.’
John Dos Passos, Manhattan Transfer, 1925
Waar gaan al die mensen toch naartoe, denk ik ‘s-morgens op de snelweg. Overal auto’s en niemand die botst. Iedereen doet mee. Soms snap ik er niks van. Niemand wacht. Alles gaat door.
Soms voel ik me een beetje verdrietig…
