 |
| Albert Vigoleis Thelen |
Ik graaf me graag in dikke boekenpillen in. Dat heb ik al sinds Oorlog en Vrede.
Eindelijk ben ik begonnen aan Albert Vigoleis Thelen, Het eiland van het tweede gezicht. De zwarte heer Bazetub ligt ook nog te wachten. Alsof ik alle tijd heb. Maar soms kan ik niet wachten.
De instruerende introductie is veelbelovend:
Alle personages in dit boek leven of hebben geleefd. Hier echter treden ze op met het dubbele bewustzijn van hun persoonlijkheid, de auteur incluis, reden waarom ze niet aansprakelijk kunnen worden gesteld voor hun daden, noch voor de denkbeelden die bij de lezer ontstaan. In dezelfde mate waarin de ik-gespleten personages groter of kleiner lijkt, is ook het chronologische verloop van de gebeurtenissen aan verschuiving onderhevig, mogelijk tot aan de opheffing van het tijdsgebrek toe.
In geval van twijfel beslist de waarheid.
Eigenlijk maakt Vigoleis Thelen met deze inleiding het hele verdere boek van bijna duizend bladzijden al overbodig. De kern van het menselijk leven in een enkele alinea. Wat is tijd? Wie is aansprakelijk en waarvoor? Thelen zegt het precies goed: in geval van twijfel beslist de waarheid. En zelfs dan niet!
Ik zou willen dat ik zo kon schrijven.
