 |
| Adelsteen Normann, “Visweer op de Lofoten ”, 1890-1900 |
Soms snap ik dingen niet. In 1995 verscheen een goede vertaling van Knut Hamsun’s roman “Onder de herfstster “ van H.K. Kuiken. Anno 2023 verschijnt er weer een nieuwe vertaling van het boek, nu door Marianne Molenaar. Ik had daar een andere keuze gemaakt. Soms is een nieuwe vertaling nodig, soms niet. Je moet wel kijken wat er ligt.
Mijn sjagrijn zit er een beetje in dat ik me toch weer gedwongen voel de nieuwe vertaling aan te schaffen.
Ik pak er die van Kuiken nog maar eens bij:
Gisteren lag de zee erbij als een spiegel zo glad en zo glad als een spiegel is zij vandaag. Het is nu ‘Indian Summer’ en het is warm op het eiland - o, die heerlijke milde warmte! - en toch is er geen zon.
Het is jaren geleden dat ik me zo vredig heb gevoeld, misschien wel twintig of dertig jaar, misschien wel in een voorgaand leven. Ik moet deze rust ooit eerder hebben meegemaakt, denk ik, want ik loop hier te neuriën en ben in verrukking en bekommer me om iedere steen en elk grassprietje en die schijnen zich ook om mij te bekommeren. We zijn bekenden van elkaar.
Terwijl ik langs het overwoekerde pad mijn weg zoek door het bos, loopt mijn hart over van onaards geluk. Ik herinner me een bepaalde plek aan oostkust van de Kaspische Zee waar ik eens stond. Het zag er daar net zo uit als hier en de zee was stil en loodzwaar en grijs als ijzer zoals nu. Ik liep het bos door, werd van verrukking tot tranen geroerd en zei aldoor: Here God in den hemel, dat ik hier terug mocht komen!
Alsof ik er al eens eerder geweest was.
Ik peins over wat er beter had gekunnen. Uiteindelijk zal ik die nieuwe vertaling vast wel gaan kopen!
