 |
| Isaak Brodski, “Lenin in de Smolny, 1919”, 1930 |
Willoze inschikkelijkheid, schreef ik op. Ieder zijn vak. Zoals een psycholoog weet dat sommige vrouwen steeds weer op de verkeerde mannen vallen, zo krijgt een volk de leider die het verdient, over eeuwen heen. Misschien zit daar wel de kern van mijn fascinatie voor Rusland. Wat is er toch aan de hand dat ze telkens weer door zo’n persoon geleid willen worden. Misschien is dat wel waarom ik ooit voor dit vak koos.
Het willoze inschikken. Geleid willen worden. Zonder keuze. Die vreemde mentaliteit die nog lijkt te wortelen in de middeleeuwen. Het stopt nooit. Echte heersers hebben verre herinneringen. Veel geduld. En vaak een lange adem. En wat zegt het over mij dat ik me daar zo mee bezig houd? Mijn Russische denken, ontsproten uit al die boeken. Wie ben ik om verwijten te maken?
