 |
| “When it all comes down to dust, I will kill you if I must…” |
“Met de huidige hang naar het slachtofferschap is het merkwaardig gesteld”, schrijft Bernard Schlink in zijn laatste boek: “Alsof het een eretitel is, alsof het getuigt van een roemrijke daad. Als je verder niets gepresteerd hebt kun je altijd nog slachtoffer zijn. Wie slachtoffer is heeft kwaad moeten verduren en kan daarom zelf geen kwaad hebben gedaan. Anderen zijn iets verschuldigd aan wie slachtoffer is, en dus moet het slachtoffer zelf wel onschuldig zijn”.
Zo kun je ook naar de me-too perikelen kijken. Voice of Holland.
Ik zie iemand die twaalf jaar geleden ooit valselijk beschuldigd is. Daar kan ik niet over uitweiden. Die naïeve kijk op goed en kwaad. Daders en slachtoffers, of in de woorden van Leonard Cohen:
“Man of peace or man of war,
The peacock spreads his fan”.
Ach jà. Alleen zo kun je psycholoog zijn.
