 |
| Johan Thomas Lundbye”Hunebed bij Raklev”, 1839 |
Zo zal het wel goedkomen,
Hollend langs de uren,
Springend over slootjes,
Niet te groot,
Omzeil ik alle muren.
Zo zal het wel goedkomen,
Zonder verzuren,
Ren ik mijlen zonder stoppen,
Hooguit even,
Zo lang als het kan duren.
Zo moet het wel goedkomen,
Denk ik soms,
Terwijl ik in mijn luie stoel,
Voor me uit zit te turen,
Zonder te sturen
Zal het wel goedkomen nog?
