De meesten zullen het wel niet meer begrijpen, maar ooit werd ik gegrepen en geïnspireerd door dit soort foto’s. Wat een foto!Lang geleden, nog voor de val van de muur en de USSR, maar toch, nog steeds voel ik een zeker enthousiasme als ik er naar kijk. Stuk voor stuk bekijk ik de gezichten van de omstanders. Tot diep in mijn vezels voel ik het vuur van Trotski. Ik voel wat hij gaat zeggen.
Het is augustus 1919, honderd jaar geleden. Lev Trotski spreekt zijn getrouwen toe vanaf een geïmproviseerd podium van gestapelde banken op het Rode Plein. Hij staat vlakbij de plaats van het massagraf van degenen die het leven lieten tijdens de Bolsjewistische coup in Moskou. In de burgeroorlog die volgde op de coup werd Trotski de hoogste commandant van de Roden, zonder enige militaire scholing of ervaring. Hij reisde in een speciale trein naar het front waar hij zijn troepen aanspoorde. Toch had hij ook oude tsaristische officieren nodig om succes te boeken. “Ze liepen massaal over”, schreef Chroetsjow later, “sommigen uit angst, sommigen omdat ze geen enkel alternatief zagen, gewoon om de kost te verdienen, anderen sloten zich aan met de bedoeling ons te verraden”. De strijd werd gewonnen, uiteindelijk.
De Russische Revolutie is uniek in de wereldgeschiedenis. Van de ene dag op de andere zag alles er anders uit, stond de wereld volledig op zijn kop, als nooit eerder vertoond. Dat heeft iets geniaals. Lenin en Trotski zijn genieën. Wat je verder ook van ze vind. Hoezeer ik het latere echec ook begrijp. Ooit was er hoop zegt deze foto, het echec dat kwam pas later.
