 |
| Paula Rego, “Zeemeermin verdrinkt het meisje “, z.j. |
Soms denk je dat het niet meer gebeurt. Maar het gebeurt altijd weer.
Een moeder, haar dochter van 7, of 8, een zwembadje. Moeder komt spelen met haar dochter. Maar de dochter voelt geen vrolijkheid bij de moeder. Er is nooit vrolijkheid bij de moeder. Alleen maar kwaadaardigheid. Ze voelt de kwaadaardigheid. De moeder duwt de kleine dochter kopje onder, alsof het een spel is. Maar er is alleen kwaadaardigheid. Ze houdt de kleine dochter veel te lang onder water, niet één keer, maar meerdere keren. Totdat de dochter uit het zwembadje vlucht en de straat oprent, op blote voeten. Daar staat ze in haar kleine bikini te huilen. Er is niemand om haar te helpen. Haar moeder komt haar niet halen.
Het is vijftig jaar later en de beelden zijn er nog steeds. Sommige ouders moeten met terugwerkende kracht gestraft worden. Misschien wel verdrinken. Maar dat mag alleen in gedachten.
