 |
| Pierre Bonnard, “Nu dans un interieur”, 1908 |
Ik surf me wat af. Met een goed oog, dat wel!
Er komt een toevallige foto voorbij en ineens zie ik er een schilderij van Bonnard in. Marthe… “Nu dans in interieur” uit 1908. Het is een manier van kijken. De wereld als afbeelding. De mogelijkheid van een schilderij. Van een foto. Zomaar een toevallige observatie, een unieke observatie, dat wel, die niemand anders kon hebben gehad. Dat is het mooie aan kunst. Meer is het niet, maar het is genoeg.
In elk geval voor vandaag.
