Heinrich Kühn en een verdwenen wereld

Heinrich Kühn: “Walter en Edeltrude”, 1912

Heinrich Kühn (1866-1944) was een uitzonderlijk picturalistisch fotograaf. Samen met Hans Watzek en Hugo Henneberg vormde Kühn van 1897 tot 1903 de zogenaamde 'Wiener Kleebatt', onder welke naam ze in heel Europa exposeerden. In 1906 en 1911 werden diverse van zijn foto’s gepubliceerd in  Alfred Stieglitz's beroemde picturalistische fotomagazine ''Camera Work''.

In 1907 liet Stieglitz Kühn kennismaken met de autochrome kleurentechniek, waarbij de plaat werd bedekt met een laag rood, groen en blauw geverfde zetmeelkorrels, met een emulsielaag eroverheen. Nadat de plaat was belicht werd het beeld transparant ontwikkeld. Meer dan honderd jaar later zijn de resultaten nog steeds verbluffend.

Kühn maakte in de jaren voor de Eerste Wereldoorlog honderden foto’s in en rondom zijn huis in Innsbruck, vaak van zijn kinderen Hans, Walter, Lotte en Edeltrude, en hun Engelse kindermeisje. De natuurlijke spontaniteit in combinatie met de vage contouren, brachten een impressionistische kwaliteit in zijn kleurenfoto’s die zich kan meten met de mooiste impressionistische werken.

Het hierboven getoonde “Walter en Edeltrude” uit 1912 is een prachtig beeld van een broer en zus, schijnbaar diep in gesprek. De intimiteit wordt versterkt door de afgewogen diagonale  compositie. Het kleurgebruik is afgewogen en harmonieus. Het doet soms denken aan Monet. Hij laat een droomwereld achter die ons alleen doet treuren dat ze verdwenen is. In onszelf, in de tijd.