Henri Toulouse-Lautrec (1864-1901) maakte zelf nooit ook maar één foto, maar gebruikte wel vaak foto’s van gemaakt door vrienden als uitgangspunt voor zijn schilderijen en affiches. Naar eigen zeggen gebruikte hij ze alleen voor de compositie, verhoudingen en lichtverdeling, maar na zijn dood werd duidelijk dat hij ze ook regelmatig ook rechtstreeks als voorbeeld nam voor zijn werken. Goed voorbeeld is het hieronder getoonde “A la Mie” uit 1891, gemaakt naar een later teruggevonden foto van zijn vriend Maurice Guibert (1856-1930), een rijke champagnehandelaar die hij kende uit het Parijse nachtleven.
Guibert maakte ook diverse
fotoportretten van Toulouse-Lautrec in zijn studio, zoals het hierboven getoonde waarop hij zijn schilderij “De Salon in de Rue de Moulins” toont aan zijn geliefde model Mireille, een prostituee die mogelijk ook zijn geliefde was. Mireille figureert zelf op de voorgrond van het werk, onderuit zittend op de sofa, met opgetrokken knie. Gesuggereerd wordt wel dat de titel van het werk onjuist moet zijn, omdat Mireille nooit in een bordeel aan de Rue des Moulins heeft gewerkt, maar aan de Rue d’Amboise, waar Lautrec ook veelvuldig te vinden was en vaak wekenlang verbleef om er te schilderen.
Guiberts fotoportretten van Toulouse-Lautrec zijn bijzonder, vooral omdat ze zo authentiek zijn, niet geposeerd maar daadwerkelijk een momentopname uit het leven van een aimabele kleine schilder uit het einde van de negentiende eeuw. Een momentopname zoals hij die zelf altijd zocht. Het brengt je dicht bij Toulouse-Lautrec en hoe hij geweest moet zijn. Alsof we zelf tot zijn vriendenkring behoren. Een voorrecht toch, mag ik wel zeggen.
 |
In slaap gevallen
Teruggevonden foto, met Toulouse-Lautrec
|
 |
| “In café La Mie” |
.jpg)
