 |
| Daniel Greene, “Eleven a.m.”, 2015 |
Zei ik gisteren dat het mag, een ton voor een schilderij. Of nog veel meer. Schiet me toch weer het realistische werk van Daniel Greene te binnen, die diverse schilderijen maakte van veilingen bij Sotheby’s en Christie’s. “Eleven a.m.”. En dan twijfel ik aan mijn eigen woorden.
Een schilderij is handelswaar geworden, beleggingsmateriaal voor de hele rijken. Het contrast met wat Hopper ooit wilde uitdrukken is schrijnend. Ik heb ooit een veilingmeester horen zeggen dat hij nog nooit iemand had ontmoet die miljoenen voor een schilderij overhad, zonder ook hart voor de kunst te hebben. Ter verdediging, zal ik maar zeggen. Ik weet het niet, wat ik met zo’n uitspraak moet. Vroeger had je verzamelaars, zoals de Singers. Dat heb ik altijd goed kunnen snappen. De huidige praktijk is eigenlijk zo triest als een schilderij van Greene. Ik kijk naar “Eleven a.m.”, ik voel Hopper, 1926, beter dan ooit tevoren.. Dat is dan weer iets positiefs.
