 | |
|
Holsøe’s interieurschilderijen lijken een beetje stil te staan in de tijd. Ze zetten aan tot overpeinzing, bezinning, wat de meeste mensen toch te weinig doen, met alle consequenties vandien.
In veel werken van Holsøe figureert zijn vrouw Emilie Heise (1868-1930), meestal onopvallend, niet zozeer als deel van het interieur, maar vooral om vanuit de contemplatie weer terug te komen in het heden en te weten waar het leven om draait.
Een enkele keer haalde Holsøe Emilie in zijn werk naar de voorgrond, zij het nog steeds onopvallend, bijna onopgemerkt, bijna betrapt tijdens een intiem huiselijk moment, in haar nachthemd, nog even lezend, kort voor het slapen gaan. Niet geposeerd. Alsof hij haar vanuit een opwelling vast heeft gelegd op het doek. Als Whistler. Er is minder afstand, maar nog steeds veel stilte en bespiegeling. Opdat hij weer wist waar het om draaide in zich leven. Opdat ook wij weer weten waar het om draait. Te weten wat inspireert. De enige reden, als het goed is gevallen in je leven, de enige reden waarom je het allemaal doet.
