 |
| Anders Zorn, “Kvinna som klär sig”, 1893, 56x 38 cm, privé collectie |
Anders Zorn heeft een bijzonder plekje in mijn kunstminnend hart. Bijna kan ik huilen. Het hart op zoek naar schoonheid, omdat er niks anders is om naar op zoek te gaan. Omdat er niks anders is om voor te leven. Omdat er niks anders is om voor te sterven.
“Meisje kleedt zich aan”, heet het schilderij. Ze ziet niet dat ze bespied wordt. Ze weet niet hoe mooi ze is, niet op het moment dat Zorn haar schildert, niet op het moment dat ik haar nog zie, hier, nu, honderddertig jaar later. Gebleven waar ze was. Meer valt er niet over te zeggen.
Tijd speelt geen rol in de schoonheid. Schoonheid bestaat zonder de tijd. Schoonheid bestaat enkel in momenten. Het moment en de eeuwigheid. Of is het de herhaling? Zeg het maar. Al het schone is ongrijpbaar. Behalve voor Zorn. En voor mij, nu, honderddertig jaar later.
