Ooit was ik op vakantie in Pietrasante, klein Italiaans dorp bij de Middellandse Zee, hele gezin, ik denk een jaar of tien geleden. Het marktplein stond vol met standbeelden van de grote Botero, zonder dat we daar ook maar een beetje weet van hadden. Hoe verrast kun je zijn. Botero schreef ooit dat hij vooral wilde verbazen. "Het gaat erom iets te vinden, temidden van het banale en perverse, dat rust en evenwicht uitstraalt”. Ik danste met mijn vrouw over straat. We waren niet meer dan verdwaalde toeristen in nietige Pietrasante. Er was rust, er was evenwicht. Het leven was goed, mede door Botero.
