 |
| Evert Thielen, “Atelier”, 2014 |
Evert Thielen woont min of meer bij mij in de buurt. Via mijn werk sprak ik ooit iemand die hem kende. Oordelen over Thielen als persoon of over zijn werk lopen nogal uiteen. Ik zag hem bij Ivo Niehe en wist ook zelf niet wat ik moest vinden. Maar het is wel iemand die me kan fascineren.
Ik zag zijn werk bij toeval weer en werd getroffen door “Atelier”, uit 2014, waarin ik “Betty” van Gerhard Richter herkende. Deed mijn gedachte dat het schilderij wellicht niet zo origineel was iets af aan mijn esthetische ervaring, om het maar even plechtig te zeggen? Nee, natuurlijk niet. Eerder werd het door het aura van Richter versterkt. Voor mij althans. Ik voel het schijnen in het venster.
“Begrijpt u het niet?”, zei Richter ooit, “Wat wij luchthartig werkelijkheid noemen is niet aanwezig en onwerkelijk zolang het niet via kunst werkelijkheid is geworden. Kunst doet nooit een uitspraak over de werkelijkheid maar is de enige werkelijkheid die er is”.
Dat geldt ook voor Tielen. Mijn zegen heeft hij.
 |
| Gerhard Richter, “Betty”, 1988 |
