Ik lees een boek van Caroline de Gruyter uit 2021, van vóór Poetins inval in Oekraïne. “Beter wordt het niet”. Ik lees:
“Poetin zou natuurlijk niets liever doen dan weer aansluiten aan de Europese politieke tafel, en weer meebeslissen over het continent. Maar de de oude machtspolitiek van een paar grote landen die in hun invloedssferen doen waar ze zin in hebben, vinden wij Europeanen uiterst gênant. Poetin snakt ernaar en handelt er ook naar - zie de oorlog in Oekraïne, de annexatie van de Krim, de novitsjokmoorden, de Russische trollenfabrieken die alles doen om Europese samenlevingen te destabiliseren. Europa heeft moeite daarop te reageren, want wij denken niet meer zo. In een wereld die weer gaat draaien om rauwe macht en mercantilisme, moeten we meer in termen van macht denken. Maar dat kost ons moeite, want we komen van ver.”
Het kost ook mij moeite. Ook ik denk niet meer zo. Dacht niet meer zo. Heb het niet durven zien aankomen. Ik kom van ver, maar ben onderweg.
