 |
| Saenredam, “Interieur Sint-Bavokerk Haarlem“, 1836 |
Vandaag was ik in de St. Bavokerk te Haarlem. Voor de eerste keer. Ik keek naar het grote orgel en hoorde de kleine Mozart. Ik keek in het koor en voelde Frans Hals door de de steen van zijn graf. Ik keek naar de gewelven en vroeg me af hoeveel middeleeuwse mannen hun leven gaven door te werken op zulk een hoogte, alles ter meerdere eer en glorie van de grote God. Ik lees nog eens het lemma dat ik schreef over het schilderij van Saenredam. De kerk is ontdaan van haar ornamenten, tijdens de beeldenstorm en in de jaren erna. De predikanten staan allemaal opgesomd vanaf de reformatie, begin zeventiende eeuw, dat dan weer wel. De kerk is indrukwekkend maar sfeerloos. In zo’n kerk wil ik niet leven. Het woord Gods is niet genoeg. Om het hogere te ervaren is meer nodig. Anders verzuur je. En dat kan nooit de bedoeling zijn, van welke God dan ook.
