 |
| Sandra Flood, zelfportret |
Werk. Kleine anekdote.
Ik haalde iemand op uit de wachtkamer. Eerder gesprek via videobellen, eerste keer face-to-face.
- Mag ik eens vragen. Wat dat u van mij toen u mij net ophaalde in de wachtkamer?
- Hoe bedoel je? Wat zou ik hebben moeten denken?
- Nou, ik bedoel, als je iemand eerder alleen via de PC hebt gezien en je ziet hem dan voor het eerst in het echt, dan verbaas je je soms over hoe hij er dan uitziet. Over hoe groot hij is bijvoorbeeld.
- Oke, merkwaardig dat je dat zegt, dat heb ik inderdaad ook regelmatig, maar ik heb er eigenlijk nooit aandacht aan besteed. Maar jij dus wel…
Ik verwonder me in de musea soms over het formaat van een schilderij dat ik alleen uit de boeken of van internet kende.
Hoe groot was Napoleon?
Marcuse verweet de psychoanalytici dat ze er alleen maar op uit waren iedereen terug op het pad van de middenmoot te krijgen. “Mainstream” was norm. Afwijkend gedrag was lastig, moest worden behandeld. Waanzin, vond Marcuse.
We denken niet allemaal hetzelfde. Wat is waanzin? Dare to be different? Dare to change? Ik weet niet wat het beste is. Uiteindelijk weet niemand dat!
