 |
Bettina Rheims: Monica Bellucci, Rose c’est la Vie, 1913
Vandaag houd ik het kort. Ik kan er niet omheen. Wil er niet omheen. Soms val je gewoon in herhaling. God valt in herhaling, ieder jaar, elke dag, en dat is goed zo.
Ook Monica Bellucci staat in Rose c’est Paris. Wat het Parijs maakt weet ik niet maar deze foto maakt het boek dubbel sterk. Maakt in een klap duidelijk waar het om gaat. Dat heb ik altijd met Monica. Denkt ze aan mij? Wie ben ik om dat te denken? Ze kijkt weg van de camera maar het charisma spat van de lens. Een perfecte vrouw. De perfecte foto.
Dat zoiets prachtigs kan bestaan! Voor vandaag is dit genoeg. Je weet maar nooit.
