 |
| Sally Mann, “Candy Cigarette”, 1989 |
Een associatieve interpretatie:
Een meisje van een jaar of tien kijkt uitdagend in de camera, een sigaret losjes en nonchalant tussen haar vingers. Haar houding en blik doen denken aan een vroege gemodelleerde adolescentie. Ze draagt een witte jurk met een vlindertje, dat onschuld uitstraalt. Achter haar zien we een pad. Het slechte pad misschien. Iemand loopt moeizaam op stelten, probeert het evenwicht te bewaren. Rechts staat een nog jonger meisje in een bijna moederlijke pose, eenvoudig gekleed, met de handen in haar zij. Zowel het kleinste meisje als de steltenloper kijken van het beeld weg, in de richting van het pad. Het meisje in de witte jurk heeft zich omgedraaid. Kan ze nog omdraaien? Een andere keuze maken? Of is ze al niet meer te redden. De volwassenheid en het verval zijn ingetreden. De metamorfose begint al vroeg, bij de eerste immitatie. De sigaret is het ultieme symbool van verdorvenheid. Weliswaar ontkracht Mann de primaire uitstraling door de titel en vermeld ze dat het om haar eigen dochter Jesse gaat, maar in feite vergroot die kennis alleen maar de unieke spanning van het beeld. Zoals ook alle andere foto’s die Mann van haar dochter maakte naar verval en verdorvenheid ruiken, doorheen de onschuld van het kind-zijn, wat eenieder er verder ook van moge vinden.
