 |
| Frederick Watts, “De oude brug bij Heldon”, 1828 |
Er ligt een vader op sterven. Een nare vader. Hij regelt zijn nalatenschap en laat zijn zonen komen. Drie zonen heeft hij.
De oudste is zijn lievelingszoon. Hij krijgt het huis en een groot bedrag om te verbouwen.
De tweede krijgt een grote lap grond dat zijn eigendom is.
Dan komt de jongste zoon. “Ach”, zegt de vader, “jou ben ik vergeten”.
Een moderne vertelling van de gelaarsde kat. Voor waar veteld, vandaag door mij gehoord. Onrecht is van alle tijden. De jongste zoon kan niet tegen onrecht, is vaak boos. Hij wenst de vader een nare dood. Niet alle sprookjes lopen goed af.
