 |
| Laura Knight, “Dressing”, ca. 1940 |
Ik liep over de markt en dacht aan de overbevolking op aarde. De mensenplaag, waaraan de wereld dreigt te bezwijken, oorzaak van de grootste ellende, voorbode van een ramp, die altijd nodig is om een nieuw evenwicht te vinden.
Ik liep over de markt en keek naar de mensen. Ze kunnen er eigenlijk ook een heleboel opruimen dacht ik. Maar dat zei ik niet. Je moet niet alles zeggen wat je denkt.
Ik liep over de markt en was niet vrolijk. Als ik eerdaags zelf opgeruimd ben zal het waarschijnlijk ook niet veel uitmaken, dacht ik. Maar ook dat zei ik niet, want mijn vrouw liep naast me.
En ik zag dat bijna iedereen samen liep, met iemand anders. En realiseerde me dat iedereen wel ergens door iemand gemist zou worden. Het zijn er nooit veel, maar er is altijd wel iemand. Eentje is genoeg. Of drie.
Ik liep over de markt en dacht dat het goed was zo. We zien wel waar het eindigt.
