Vandaag zag ik Fay Lovski op televisie. Er borrelen weer beelden op van lang geleden, uit mijn adolescententijd, toen ik bij voortdurend verliefd was. Ik geloof ook een beetje op Fay. Ik zag al een beetje dat ze mooi oud zou worden. Bijna 69 nu. Toen al een stuk ouder dan ik was. Maar op afstand maakt dat niet uit. Een beetje is het nog steeds zo. Nog steeds een meisje. Zoals ik nog steeds die jongen ben, meer dan veertig jaar later. Hoe snel is die afstand weer overwonnen. Voelt het weer hetzelfde.
Wat is afstand? Afstand maakt het niet uit, zo leerde ons Proust.
