 |
| Alfred Henri Maurer, “In een café “, 1905 |
Een mens leeft niet alleen zijn persoonlijke leven als individu, maar, bewust of onbewust, ook dat van zijn tijdsgewricht en zijn tijdgenoten, en ook al zou hij de algemene en onpersoonlijke grondslagen van zijn bestaan beschouwen als onvoorwaardelijk gegeven, en een vanzelfsprekende zaak en evenveel afstaan van het idee daar kritiek op te leveren, <…>, dan is het toch heel goed mogelijk dat hij zijn zedelijk welbevinden min of meer geschaad voelt door de tekortkomingen van dat bestaan.
Thomas Mann, De Toverberg.
Het ouder worden brengt met zich mee dat je je minder thuis gaat voelen in de tijd waarin je leeft. Ik merk dat steeds vaker. Op een gegeven moment pas je niet meer echt. Je doet je best, maar het gaat te langzaam. Dan is het beter om je terug te trekken en voor de derde of vierde keer ‘De Toverberg’ te lezen. Wat niemand meer doet...
Het wordt er niet beter op, zei de ouwe sok.
