 |
| Boeken als kistjes |
Een tijdlang was ze er niet zeker van of haar man wel haar man was, min of meer zoals je, in de halfslaap, niet meer weet of je denkt of droomt, of je je geest nog stuurt of die door oververmoeidheid bent kwijtgeraakt. Soms geloofde ze van wel, soms van niet, en soms besloot ze niets te geloven en gewoon verder te leven met hem, of met degene die op hem leek, die ouder was dan hij. Maar zijzelf was ook ouder geworden tijdens zijn afwezigheid, ze was heel jong toen ze trouwde.
Literatuur wordt gemaakt door mooie woorden, door de toon, van weemoed of verwachting, meer dan door karakters of een verhaallijn. Alles is gedienstig aan het woord, aan de sfeer die uitgaat van het boek, van de wereld van verbeelding, verborgen in de vorm van een kistje. Twee kistjes, nieuwe boeken. Marias weet wat literatuur maakt, en gedienstig is, in prachtig meanderende zinnen. Daarom had hij de Nobelprijs mogen krijgen. Zoals ook Proust hem niet kreeg, maar het uiteindelijk niet erg bleek..
