Ik heb goed gehandeld, twee gebonden boeken van Paustovski gekocht en vier paperbacks verkocht. Prachtige zware bandjes, soms kun je het geluk gewoon kopen, De romantici, een jeugdwerk waar Paustovski nog jaren aan geschaafd heeft. Net als Wim Hartog aan zijn vertaling. Ooit vond ik dat je Paustovski in het Duits moest lezen, maar daar ben ik intussen terug. Ik sla een van de boeken op een willekeurige pagina open en hoor de echo’s van Nescio, de echo’s van een leven:
Wij praatten veel over de oorlog en over Frankrijk, en wij vonden dat je voor deze twee vaderlanden en voor Moskou en Parijs, deze twee eeuwige steden, je leven over kon hebben. Het waren blinkende herfstdagen en tegen hun bleke blauw staken de bladeren van de reeds kaal wordende linden goudkleurig af. Als het brandend braambosje uit de Bijbel schitterde in deze ongewone herfst de hemel boven Moskou avond aan avond met een matte gloed, en de frisse nachten roken naar bladeren. Het was alsof in de hele stad niemand meer een oog dichtdeed, alsof in alle huizen voorbereidingen werden getroffen voor een feest. Toen pas begreep ik dat grote rampspoed op dezelfde manier wordt ondervonden als een grote feestdag.
Beter kun je je geen twintig meer voelen.
