Nieuw boek weer. Pasternak, gedichten, mooie vertaling Berg en Wiebes. Schoonheid geeft troost!
<…>
Sneeuw, de sneeuw valt dicht omlaag,
Zal de tijd ook met gelijke
Passen, in dit tempo, traag,
En vervolgens weer gejaagd,
Mogelijk voor ons verstrijken.
Gaan de jaren langs wellicht,
Als de woorden in ‘n gedicht,
Of zoals het sneeuwgedwarrel?
Sneeuw, het sneeuwt, het sneeuwt almaar,
Sneeuw, ‘t is een en al verwarring,
Een besneeuwde wandelaar,
‘t Groen, verwonderd, in verstarring,
Sneeuw op de kruising en trottoir,
Sneeuw als een eeuwig verhullend gebaar,
Het rood in doorstroming,
Gans doorheen het jaar,
Sneeuw brengt in verwarring,
Verwinterde harten
verwonderd tot elkaar.
Boris Pasternak, Sneeuw, 1957,
Met een afsluiting van mezelf
Ik miste daar nog iets.
Zo pedant ben ik dan ook wel weer!
