 |
| Caspar Friedrich, “Spaziergang in de Abenddämmerung”, 1835 |
In mijn vak gaat het vaak om het cultiveren van onze passies. Nietzsche werkte dit ooit uit tot een schets van een ethiek volgens de metafoor van de tuin. Een tuin moet je onderhouden. Als de tuinman hem gesmeerd is schiet het onkruid aan alle kanten weer omhoog. Psychologen kunnen dan beginnen met wieden. Het laagje van de beschaving is dun. Marcuse vond wieden niet nodig. Hij heeft geen gelijk gekregen. Ik zou ook niet weten hoe het anders zou moeten.
