 |
| Thielen |
We zijn altijd onderweg. Als we goed studeren krijgen we een leuke baan, als we goed ons best doen krijgen we misschien promotie, als we meer gaan verdienen kunnen we een groter huis kopen, als we met pensioen gaan… Nu ik stilaan op pensioen afsteven voel ik de confrontatie met het einde, dat automatisch in zicht komt. Dat voelt dubbel. Wat moet ik straks nog willen? Als ik niet oppas begint mijn leven pas als het voorbij is. Als het allemaal te laat is. Wat niet zou mogen. Eigenlijk mag er geen veroudering zijn, ik wil het gewoon niet. “Dat ík doodga moet altijd nog eerst bewezen worden”, zei Harry Mulisch. Zo voelt het soms een beetje.
We kunnen leven of we kunnen vluchten.
Laat ik maar wat gaan lezen…
