 |
| Kim Novak, kerstmis 1958 |
Kim Novak, kerst 1958. Omdat ze aan mijn moeder doet denken. De laatste kerst die ik nog niet mocht meemaken. Net als al die keren daarvoor. Net als al die keren die straks nog gaan komen.
Maar zover is het nog niet.
Kim Novak leeft nog steeds. Net als mijn moeder. Ze maken de boom niet meer zelf op, maar met kerst is het goed dat ze er nog zijn. Daar is kerst voor. En om straks te gedenken als ze er niet meer zijn.
Allez. Met kerst mag het een beetje sentimenteel. Misschien is sentimentaliteit wel een wezenlijk onderdeel van geluk. Wie niet denkt aan wat geweest is, kan niet genieten van wat komt. Kan niet genieten van wat is.
Laat dat mijn kerstboodschap zijn. Voor wie dit mag lezen.
