Lenin was dit jaar honderd jaar dood, wat niet meer groots werd herdacht.
Als liefhebber van Russische literatuur heb ik altijd al een keer naar Rusland willen gaan. Vanaf dat het kon, zo’n beetje al vanaf de perestrojka, heb ik het plan gehad in 2024 naar Moskou te reizen om de gebalsemde Lenin te gaan zien. Rusland en Lenin. Twee doelen in één. Het jaar is inmiddels bijna om maar ik ben niet geweest. We weten waarom. Te lang gewacht, als wel vaker.
Toch treur ik niet. Er zijn wel meer plannen de ijskast in gegaan, niet alleen in 2024. Doorgaans gebeuren er weinig grootste dingen in een doorsnee mensenleven, zoals het mijne, alle plannen ten spijt. En misschien is het ook wel beter zo. Grote plannen zijn voor jonge mensen. Op mijn leeftijd droom je kleiner, vanuit een luie stoel, met een borreltje en een boek, onder de kerstboom, dicht bij huis.
Ik laat het Moskou-plan maar varen. Lenin is al even mijn held niet meer zo.
Als je maar lang genoeg wacht.
