Mijn moeder leeft nog steeds, zou in beginsel nog jaren kunnen leven, maar de laatste tijd lijkt dat geen goed scenario meer. Ik weet niet goed hoe ik daarmee om moet gaan, ook al zou je denken een psycholoog je dat moest weten. Ik weet het ook niet altijd. In eigen kring moet je vooral geen psycholoog willen zijn. Ik vertaal maar een gedicht. Dat is denk ik een beetje mijn manier om met dit soort dingen om te gaan.
Een fragment uit Mary Oliver’s “In Blackwater Woods”, in American Primitive,1983:
<…>
To live in this world Om in deze wereld te leven
you must be able. moet je in staat zijn
to do three things: tot drie dingen:
to love what is mortal; houden van wat sterfelijk is;
to hold it het vasthouden
against your bones knowing vast tegen je knoken alsof
your own life depends on it; je leven er van afhangt
and, when the time comes to let it go, en, als de tijd komt om het los te laten
to let it go. los te laten.
to do three things: tot drie dingen:
to love what is mortal; houden van wat sterfelijk is;
to hold it het vasthouden
against your bones knowing vast tegen je knoken alsof
your own life depends on it; je leven er van afhangt
and, when the time comes to let it go, en, als de tijd komt om het los te laten
to let it go. los te laten.