 |
| Maxim Parrish, 1909 |
Iemand komt uit Irak. Na lang aftasten vertelt hij, voorzichtig in flarden, iets van zijn verhaal. Hij heeft dingen meegemaakt die we ons hier in Nederland met geen mogelijkheid kunnen voorstellen. Je verbergen einder gesneuvelde kameraden, deel moeten nemen aan een executiepeloton die deserteurs moeten neerschieten, soms ook weer kameraden.
Droom.
Geronk. Zwaar geronk. Een zwaar en enorm oorlogsvliegtuig nadert, komt steeds dichterbij. Erachter is een groot licht, een licht van bevrijding, een goed licht. De dromer heeft een telefoon en wil een selfie maken, van het vliegtuig, van het licht. Hij kijkt in de telefoon en ziet een duif op zijn hoofd landen. En bovenop die duif nog een duif. En nog een. En nog een.
Dat was de droom. Zwaar geronk. En nog steeds is het geniet voorbij.
