 |
| Gêrome, “Na het baden”, 1870-1872 |
Ik ben is Sevilla, was in het Koninklijk paleis Alcázar, en dacht voortdurend aan Jean-Léon Gérôme. Ik weet niet of hij er ooit is geweest, volgens mij reisde hij naar Turkije, maar de Moorse invloeden legde voor mij snelle associaties met zijn schilderijen van badende haremvrouwen.
De overdaad aan het ornamentale overweldigd me in het paleis. De lange baden die aanzetten tot reflectie, de lichtinval die verheft. En dan de vrouwen van Gérôme, die zijn modellen niet erotiseert, maar volledig gericht is op de schoonheid, als enige wat telt.
Gérôme ligt blijkbaar erg dichtbij in mijn geheugen. Ik zag hem overal en het voegde iets wezenlijks toe aan mijn ervaring. Misschien ligt daar wel een belangrijke functie van de kunst. Het verandert de wijze waarop je naar de wereld kijkt op een positieve manier. Je leert beter kijken. Anders kijken. En niet alleen in een paleis.
 |
| “Oosters bad”, 1870-1872 |
