 |
| Fanny Churberg, “Kustlandschap”, ca. 1880 |
Het was weer een zware dag. Soms hoor je verhalen waar je stil van wordt. Als zelden op televisie gehoord. Als door niemand ooit gehoord want ze komen er niet uit. Of uiteindelijk toch. Omdat het moet. Zonder te mogen.
Het donker waarin gehaat dient gedood, zegt Koolhaas. Je weet niet waarom. Omdat het ineens moet, uit wraak. Omdat er een ander leven bestaat. Eender leven waarvan je eendere niet kennen wil. Nooit in haar wezen kunt kennen.
De cocon waarin we zitten is slechts een fase. Iets wat doorbroken zal worden. Deurtjes gaan open, deurtjes gaan dicht. Na afloop kreeg ik een dubbeltje. Losse woorden blijven galmen door mijn hoofd.
Het is weekend, kermis. Er zijn veel werelden naast elkaar. Deurtje open, deurtje dicht. Ook ik moet af en toe wisselen.
