 |
| Boris Grigorjev, illustratie bij “Eerste liefde”, 1923 |
Een mooi vak heb ik toch. Vandaag moest ik denken aan Toergenjevs novelle “Eerste liefde”:
Eén gedachte ging mij maar niet uit het hoofd: hoe kon zij, zo'n jong meisje en toch altijd nog een vorstin, besluiten tot zulk een verhouding, terwijl ze wist dat mijn vader geen vrij man was, en terwijl zij in de gelegenheid was te trouwen, al was het maar met Belovzorov bijvoorbeeld? Waarop had zij haar hoop gevestigd? Was zij niet bevreesd haar hele toekomst stuk te gooien? Ja dacht ik, dat is liefde, dat is overgave... en ik herinnerde me de woorden van Loesjin: voor sommige mensen is het iets heerlijks zich op te offeren.
Lees het verhaal. Een vrouw kiest voor een man om een andere man te kwetsen. Ten koste van haar eigen geluk. Het gebeurt nog steeds. Overal zit een roman in.
Zelfdestructie of nobele opoffering? Wraakzucht of verdriet? Existentiële pijn of een onbewust genoegen? Zeg het maar!
Mensen maken keuzes. En keuzes bepalen ons leven. Of ze goed uitpakken weet je nooit. Niet bij ratio, niet bij emotie!
