 |
| William Turner: “The Fighting Temeraire”, 1839 |
Ik ben met mijn wederhelft in Newcastle upon Tyne om er mijn oudste zoon te bezoeken, die een wetenschappelijke loopbaan ambieert. Samen bezochten we gisteren de Turner-tentoonstelling. “The Fighting Temeraire” minder dan een armlengte van mij verwijderd, waar Turner het werk nooit heeft willen verkopen, zelfs nooit heeft willen uitlenen. Het voelde bijna als godslastering.
Toch past het in de symboliek van het schilderij. Het einde van een tijdperk. Uiteindelijk heb je er geen invloed meer op, moet je maar zien wat het brengt. Alsof ikzelf bij het voorzichtig naderen van de pensioenleeftijd naar binnen wordt gesleept. Nog even en de wereld heeft je niet meer nodig. Maar toch hoop ik dat ze me nog even voor de sloop behoeden. Al is het maar voor dat handjevol dat me nog nodig lijkt te hebben.
Mijn vrouw tikt me op de schouder en we bewegen verder naar het volgende schilderij. En we hebben niet de hele dag…
 |
| Studie , ook op de expositie |
