Bij De slimste mens ging het even over Arretje Tof. Dat deed mij denken aan Narretje Notendop. Mijn vrouw had geen idee wat ik het over had, maar ik wist het weer, ineens vanuit de diepste krochten van mijn geheugen. Wat daar allemaal niet zit wat allang vergeten werd gewaand.
Narretje Notedop werd uitgezonden van 1964 tot 1968. Vandaar dat mijn vrouw afhaakte. In 1964 kregen we thuis televisie. Ik herinner me nog de installatie. “Er is al iets op”, riep ik enthousiast. Iets groots was gebeurd in mijn leven. Dat voelde ik. Alles haakte zich vast. Zoals blijkt, ook nu weer.
Narretje was ondeugend. Lodewijk de lakei altijd boos. Prinses Pingelore mooi, daar werd je verliefd op, al wist ik toen nog niet wat dat inhield. Ik herken weer de namen, door decennia vergeten. Ik verbaas me over wat ik allemaal nog weet. Narretje. Tjee. De opnames zijn gewist. Nog even - laat het asjeblief nog lang duren - en Narretje is compleet gewist. Met mij en een hele generatie erbij.
En dan denk ik aan al het andere dat al eerder gewist is, in eeuwen, ontelbare herinneringen, zonder dat iemand nog weet wat.
