 |
| Roman Ribera i Cirera, “het verlaten van het bal”, ca. 1913 |
In het ritme van de regen,
In het huilen van de wind,
Op de meeste stille dagen,
Door het tikken van de klok,
En het knarsen van het grint,
Als de klepel heeft geslagen,
In het witte van de wolken,
In een zon die veel verblindt,
In de treintjes die ons plagen,
In het graven door de nacht,
Door het duister zwart getint.
Waar gedachten tergend knagen,
In de onrust van ontwaken,
Als de ochtend niet verbindt,
En de plicht om te verdragen,
Tussen hoofd en overtuiging,
In de snelheid van de sprint,
In een poging te vertragen,
In de tranen en wat woorden,
In wat afstoot en ons bindt,
In de jammer van het klagen,
In het fluiten van de merel,
In de ogen van het kind,
Blijf ik horen alle vragen,
In het deurtje van de koelkast,
In de kieren van de plint,
Alsmaar vragen vragen vragen.
Blijf ik zoeken naar een weg
Die de tijd voor mij verzint
Die het antwoord blijft verdagen
