Ajax, 2 juni 1971, we zijn meer dan een halve eeuw verder. Johan Neeskens is dood. Plotseling.
Van de veldspelers is enkel nog de oudste in leven.
Van de veldspelers is enkel nog de oudste in leven.
Alles herhaalt zich, en toch keert niks meer terug.
Ook mijn vader is dood. Ook alweer lang geleden. Maar ík ben er nog steeds. Elf jaar was ik. Eens zal de herinnering historie zijn, wat niks is, eigenlijk.
Johan Neeskens is dood en ik denk aan mijn vader, zonder te weten waarom.