 |
| Origineel van Ginkgo biloba uit 1815, met twee gedroogde ginkgobladen. Goethe schreef dit gedicht in 1815 voor zijn late liefde Marianne von Willemer. Hij zag het ginkgoblad als zinnebeeld van liefde en vriendschap. Latere interpretaties focusten meer op het dualiteitsprincipe. |
Dieses Baumes Blatt, der von Osten. In dit boomblad, uit de Oost
Meinem Garten anvertraut, Hier in mijn tuin en schemering,
Gibt geheimen Sinn zu kosten, Vind mijn denken even troost
Wie’s den Wissenden erbaut. In een private spiegeling
Ist es ein lebendig Wesen. Is het eenheid, wat ik waarneem,
Das sich in sich selbst getennt? Maar in zichzelve opgedeeld?
Sind es zwei die sich erlesen, Of zijn het twee, die ik nu opneem,
Das man sie als eines kennt? Maar dan harmonisch ingebeeld.
Solche Frage zu erwidern, Zulke vragen, zondagmorgen,
Fand ich wohl den rechten Sinn: Geven zin aan mijn bestaan:
Fühlst du nicht an meinen Liedern, In mijn schrijven, en mijn zorgen,
Dass ich Eins und doppelt bin? Voel ik één en dubbel aan!
Johann Wolfgang von Goethe, hertaling op een zondagochtend.
