 |
| Heinrich Gogarten, “Winteravond in Hamburg”, 1892 |
Nog maar een keer Toergenjev dan. Als een gedicht in proza. Omdat ik het niet beter kan:
Het was een witte winter met de wrede stilte van wolkenloze vorst, met dikke, knarsende sneeuw, roze rijp op de bomen, een bleek smaragdgroene hemel, rookmutsen boven de schoorstenen, damp die naar buiten wolkje zodra ergens een deur openging, frisse gezichten in de bijtende kou en de jachtige draf van verkleumde paarden. De januaridag liep al ten einde; de avondkleden perste de roerloze lucht nog sterker samen en de bloedrode zonsondergang vervaagde vlug.
Gelukkig heb ik mijn boeken nog! Omdat de wereld er niet beter op wordt!
