Erwitt zocht en benadrukte altijd de verschillen tussen mannen en vrouwen, waarvan hij vond dat ze complementair waren. Vrouwen moeten niet op mannen willen lijken. Niet alleen omdat ze verschillen, maar vooral omdat ze complementair zijn. Je moet een natuurlijk evenwicht niet verstoren. Soms mag er overlap zijn, meestal is er evenwicht nodig.
Kijken naar kunst is de kunst van herkennen. Vrouwen kijken anders dan mannen. Rond de tijd dat Elliott bij het Louvre zat was ik net getrouwd en met mijn vrouw in Parijs. Het geheim van een goed huwelijk is het evenwicht, niet persé gelijkwaardigheid. Alleen in het evenwicht blijft alles marcheren. Omdat we eenvoudigweg niet gelijk zijn, en ook nooit zullen worden.
Het koppel dat door Elliott gefotografeerd werd illustreert de kunst van het balanceren. Zonder te overdrijven, zonder klef of cliché te worden. De zoektocht naar balans, naar liefde wellicht. Waarbij je kunt voelen dat het goed is zo. Maar ook een zoektocht die nooit eindigt. Niet voor mij, niet voor de mensheid. Niet voor niets sluit Elliott af met een lege plek: plaats voor de volgende. Tot in de eeuwigheid.
