“Authentieke zelfzorg”, schrijft Joep Dohmen, “bestaat erin dat je probeert de eindredactie te voeren over je eigen levensverhaal”. Voortdurend zoeken naar wat je eigen waarden zijn en proberen om je die toe te eigenen. Begrijpen wie je bent. En dat doe je door voortdurend keuzes te maken, samen met betekenisvolle anderen, die je trouwens ook weer zelf kiest. Mensen blijven kwetsbare en afhankelijke wezens, maar hebben ook een eigen verantwoordelijkheid, vindt Dohmen. Een eigen verantwoordelijkheid voor de richting en kwaliteit van je leven, op basis van je waarden.
Dohmen heeft het over zelfverwerkelijking, in een voortdurend proces: “het doel van het leven is nooit een eindproduct, het doel is de weg zelf”.
Ik probeer een verband te leggen met het gedachtengoed van Paul van Tongeren, die benadrukt dat het een illusie is te denken dat het lot in eigen hand ligt. Belangrijke dingen dienen zich aan, gebeuren, ten goede of ten kwade.
Ik probeer een verband te leggen met Jean-Paul Sartre, en zijn theorie over kwade trouw, dat we als mensen onontkoombaar een beeld vormen van onszelf en daar automatisch naar gaan handelen.
Je hoeft niet alles volledig te vatten. Filosofie is een spelletje. Het brent me weinig. Het brent me veel. Veel mensen denken nooit over dit soort dingen na en het leven wordt er niet anders door. Maar het houdt mijn denken fit, dat is sowieso al de moeite waard. Denken is een noodzaak voor mij. Ook als hetze niets brengt.