Na ons trouwen gingen we naar Parijs en logeerden in een hotel in Montmartre. Nog nooit waren we in Parijs geweest. Alles bleek anders. We begonnen gewoon te wandelen. We wisten niet de weg, maar kwamen vanzelf uit bij de trappen. De trappen van Montmartre bezegelen een goed huwelijk. Het kon niet meer mis. Niet voor ons.
We hebben altijd een zwak gehad voor Parijs. Mijn liefde voor de schilderkunst wortelt in het Parijs van rond 1900. Iedereen die daar toen geleefd heeft is nu dood, maar dat maakt niet uit. De mensen op de foto, die wisten hoe het was. Wij weten nog hoe het was nu bijna veertig jaar geleden. Tot er straks ook niemand meer is die dat nog weet. Maar ook dat maakt niet uit.
Dan niet meer…
