Soms wordt je getroffen door iets wat adembenemend mooi is, een kunstwerk, een portret, kort na 1900, geschilderd een verbinding van al wat mooi is. Een portret van Laure Hayman, een courtisane uit het Belle Epoque, die model stond voor Odette, de latere mevrouw Swann uit Marcel Prousts ‘A la recherche du temps perdu’. Bij mijn boekverslag van Du côté de chez Swann op Wikipedia voegde ik al een prachtig portret toe door Julius LeBlanc Stewart. Maar dit portret intrigeert zo mogelijk nog meer. Een trotse dame van middelbare leeftijd die zonder enige gène haar borsten toont. Laat ze maar praten… Schilder is de mij verder niet bekende Spaanse - lang in Parijs werkzame - kunstschilder Federico de Madrazo y Ochoa (1875-1934), zoon van Raimundo Madrazo, die Laure al zo’n twintig jaar eerder schilderde.
Of is het vooral Laure die me zo boeit. Alsof ik ze herkende. Dappere zelfbewuste dames dwars tegen de stroom van de preutse tijdsgeest in. Terug naar Proust, waarmee alles begint.
Laure Hayman (1851-1940) werd geboren in Chili als dochetr van een Engelse ingenieur en internationaal handelaar. de dood van haar vader trok ze in 1879 naar Parijs en werd aangemoedigd door haar moeder courtisane. Ze woonde in een appartement bekostigd door de Nederlands-Franse bankier Raphaël Bischoffsheim, had talloze minnaars uit de hoogste sociale klassen van Europa en deelde naar verluid ook het bed met Adrien Proust, vader van de schrijver. Marcels ontmoette haar voor het eerst in 1888, toen hij zeventien was en werd snel een intieme vriend. Op latere leeftijd zou Laure een verdienstelijk beeldhouwster worden. Ze overleed op negentigjarige leeftijd te Parijs.
 |
| Door Julius LeBlanc Stewart |
 |
| Door Raimundo Madrazo, jaren 1880 |
 |
| En nogmaals Federico de Madrazo, omdat ze zo mooi is |
