 |
| Christopher Wilhelm Eckersberg (1783-1853), “Gezicht op Lyngby”, 50,5x56,2 cm, ca. 1810, Statens Museum for Kunst, Kopenhagen |
Wat tilt een landschap van Eckersberg uit boven willekeurig welk ander landschap uit de negentiende eeuw? Het is de distantie. De manier waarop de schilder van een afstandje naar zijn ‘habitat’ kijkt, vlak voordat hij - net vader geworden in een ongelukkig huwelijk- naar Parijs vertrekt, later Rome. Ik zie hem zitten verholen aan de rand van het bos, kijkend naar Lyngby, naar de vrouwen en het kind. Het zijn de Nietzscheaanse deugden van inzicht, mededogen, eenzaamheid. Trots wellicht. Er is meer. Eckersberg kijkt anders dan zijn stad- en dorpsgenoten. Hij moet weg hier, hoeveel liefde hij ook voelt. En dat voel ik nog steeds, tweehonderdjarig later. In die herkenning zit zijn meesterschap. Voor wie een beetje met me mee kan voelen.
